Dünya tarihinin en eski devirlerinden beri var olan ve kurdukları medeniyetle insanlık tarihini derinden etkileyen milletler vardır. Türkler bu nitelikteki milletlerin başında gelmektedir. Günümüze geldiğimizde hep eski medeniyetlerin üzerinde inşa edilen kültür yapılarıyla karşılaşıyoruz.
            
Dünyamız bir taraftan küreselleşme rüzgarıyla içten içe kaynarken bir taraftan da özgünleşme arayışına da sahne olmaktadır. Kültür etkileşimi ve medeniyetlerin öne geçme mücadelesi sergilenmeye başlamıştır.
            
Türkler, en eski devirlerinden günümüze kadar dünyadaki gelişmelerden bağımsız kalmadılar. Nice İmparatorluklar, cihan devletleri kurdular. Kültürde, mimaride, müzikte, edebiyatta, askeriyede dünya devleriyle boy ölçüştüler. Bunun arkasında yatan manifesto ise ahilik felsefesiydi.
            Selçuklu ve Osmanlı ile birlikte 400 çadırlık aşiretten dünya liderliğine götüren sırrın anahtarı olan ahilik, bugünkü kuşaklar tarafından da araştırılıp anlaşılmayı bekliyor. Çünkü ahilik günümüz değerleriyle de uyum sağlayan yegane bir sistem.
            
Çalışma-ahlak-bilgi üçlemesini esas alan, bireyleri meslek öğrenmeye-öğretmeye teşvik eden, milli ve manevi değerleri realiteyle bağdaştıran, bağnazlığa ve aşırılığa prim vermeyen bir öğretidir Ahilik.
          
Toplumun tüm ihtiyaç duyduğu konulara çözüm getirmiştir. Tarih bilginleri, doğulu ve batılı gezginler, ahileri, iyi insan, iyi anne, iyi anne-baba, iyi komşu, iyi vatandaş, iyi işçi, iyi işveren ve iyi yönetici olarak tarif ederler. Üretkenlik , çalışkanlık, bilgelik, bilgiye sahip olmak için olağanüstü fedakarlık, vatanseverlik, ahlaklılık, milli ve manevi değerlere ölesiye bağlılık, Ahiliğin temel öğretileridir.
           
Esnaf ve sanatkar kesiminin tarihine baktığımızda ilk teşkilatlanma birimleri olan ‘Ahi Birlikleri’ karşımıza çıkar. Bilindiği üzere Ahilik ya da Ahi Teşkilatı, Anadolu’ da XIII. Yüzyılda görülmeye başlayan, Selçuklu Devleti yıkılmaya yüz tuttuktan sonra sosyal düzeni tesiste ve Osmanlı Devletinin kuruluşunda büyük rol oynayan bir kurumdur. Gerek Selçuklu ve gerekse Osmanlı Devleti dönemlerinde, günümüzdeki kooperatif, sendika, sigorta ve bankaların fonksiyonunu yüklenmiş bulunan Ahilik, İslam iş ahlakını yayan ve benimseten bir kuruluş olarak ta dikkati çekmektedir.
           
Ahilik, Anadolu Türküne, alın teri ile geçinme, başı dik  kendine güvenen ve minnetsiz yaşama yeteneğini kazandıran bir ruh aşılanmıştır. Ahiliğin, tekke ve zaviyelerde kümelenip halka el açarak, kutsal duygular sömürücülüğü ile onların sırtından geçinen asalak tarikatlardan farkı buradadır.
          Esnaf ve sanatkar kesimi Ahilik kültürünün oluşturduğu, geliştirdiği ve bugüne kadar getirdiği sosyal ve ekonomik bir oluşumdur. Bu oluşumun dayandığı dört esas vardır. Bunlar; AKIL, AHLAK, BİLİM VE ÇALIŞMA’dır. Esnaf ve sanatkar kesimimiz Ahilikten gelen bu güzel değerleri halen taşımaktadır.
                 
Ahilik felsefesi,  temelleri XII. Yüzyılda Kırşehir’de atılmış, daha sonra tüm Anadolu’ya yayılmış, izleri bugüne kadar süregelmiş kültürel, sosyal ve ekonomik bir oluşumdur. Ahilik kurumu mistik bir yol, bir tarikat olmaktan ziyade sosyal ve ekonomik yönden işleyen ve siyasal, askeri ve kültürel yönleri de bulunan bir dünya düzenidir.
           
Ahilik, aynı zamanda sosyal hayat kadar ekonomik hayatı da yönlendiren günümüzde hala geçerliliğini koruyan, bugünün şartlarında bile bir çok ülkede sağlanamamış adaletli, verimli ve son derece güzel bir sistemi Türk toplumuna kazandırmış bir KÜLTÜR’dür.
            
Osmanlı imparatorluğunun çöküşünden Ahilikte payına düşeni almış gitgide yozlaşmıştır. Sonuçta giderek loncalar bozulmuş, gediklere töreye göre değil, iltimasa göre atamalar yapılmaya başlanmıştır. Esnaf ürettiği malı satamaz olmuştur.
            
Bu dönem devlet tam bir çöküş yaşamıştır. Nihayet 1912 yılında loncalar tamamen ortadan kaldırılmıştır. Böylece 700 yıl boyunca yaşamış ve Anadolu halkının ekonomik, sosyal ve kültürel yaşamında belirleyici rol oynamış olan ahilik sistemi tarihe karışmıştır.